Historia.
Gatunek ten został nazwany na cześć rosyjskiego odkrywcy, podróżnika i geografa Nikołaja M. Przewalskiego, który w 1879 r. zebrał materiały badawcze, na podstawie których Poliakow opisał to zwierzę w 1881 roku. Przewalski odnalazł konie na terenie zachodniej Mongolii i Dżungarii. W czasach prehistorycznych zwierzęta te żyły na bardzo szerokim obszarze na stepach centralnej Azji oraz Europy. Wiele koni Przewalskiego zostało schwytanych na początku XX wieku i umieszczonych w ogrodach zoologicznych. Z tych 12–15 rozmnażało się w niewoli i od nich pochodzi obecna populacja tego gatunku.
Jest to jedyna znana rasa prawdziwego dzikiego konia na świecie i reprezentuje bezpośrednie ogniwo pomiędzy gatunkiem współczesnym a jego przodkami. Posiada wiele cech odmiennych od tych, które mają konie udomowione, np. 66 chromosomów (podczas gdy współczesny koń ma 64). W związku z tym niektórzy naukowcy twierdzą, że koń Przewalskiego jest zupełnie odrębnym gatunkiem. Inni sądzą, że gatunek jest ten sam, tylko nastąpiła mutacja chromosomów. Ponieważ posiada również nieco cech osła wskazuje to na bliskość wczesnych korzeni obu tych gatunków. Niestety, koń ten na wskutek polowań został kompletnie wytrzebiony i przez lata istniał tylko w ogrodach zoologicznych oraz stacjach naukowych. Ostatnio stado tych zwierząt wypuszczono na wolność na terenie ich naturalnego środowiska w Mongolii i poddaje się wnikliwej obserwacji.
O zwierzęciu.
Dziki koń azjatycki nie da się ujeżdżać i wykorzystywać prze człowieka. Nawet osobniki żyjące w warunkach zbliżonych do domowych, na terenie ogrodów zoologicznych, pozostają nieokiełzane i prezentują agresywną naturę.
Eksterierowo są prymitywne, z bułanym umaszczeniem oraz jaśniejszym pyskiem i brzuchem. Posiadają czarne plamki i prążki zebroidalne na podramionach, stawach skokowych i podudziach oraz ciemną pręgę grzbietową. Grzywę mają szorstką, stojącą grzywkę zaś skąpą i rzadką, a ogon podobny do oślego, z krótkimi, szorstkimi włosami na rzepie i długimi wyłącznie na końcu. Głowa jest duża i ciężka, z wypukłym profilem i masywną szczęką, oczy małe, wysoko osadzone. Szyja – krótka i muskularna, kłąb płaski, grzbiet prosty, łopatki stromo ustawione, zad opadający, z nisko osadzonym ogonem.
morgan858 
